Log In

Podsumowanie drugiego dnia 20. posiedzenia Sejmu

Nowe zasady wynagradzania członków zarządów i rad nadzorczych, w których udziały ma Skarb Państwa i samorządy oraz tzw. megaustawa usuwająca bariery w rozwoju sieci szerokopasmowych to niektóre decyzje podjęte przez posłów w drugim dniu 20. posiedzenia Sejmu. Ponadto Izba m.in. ustanowiła 21 czerwca Dniem Przedsiębiorcy. Posłowie rozpoczęli też prace nad trzema projektami: obywatelskim oraz dwoma poselskimi dotyczącymi Trybunału Konstytucyjnego. Posłowie omówili też m.in. poprawki Senatu do pięciu ustaw.

Sejm uchwalił ustawę o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami. Jej celem jest zmiana zasad wynagradzania członków zarządów i rad nadzorczych spółek, w których udziały ma Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego i ich związki, a także państwowe i komunalne osoby prawne. Zasady ustalania wynagrodzeń tych osób mają być przejrzyste i jednolite. Ich wysokość będzie zależała od kryteriów obiektywnych, czyli wielkości firm i osiąganych przez nie wyników. Co do zasady, wynagrodzenie całkowite członka organu zarządzającego będzie składało się z określonej kwotowo części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe oraz części zmiennej, stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy spółki. Część stała wynagrodzenia miesięcznego członka organu zarządzającego ma być uzależniona od spełnienia w jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych co najmniej dwóch przesłanek dotyczących działalności spółki: wartości jej aktywów, osiąganych przychodów i wielkości zatrudnienia. Podstawą jego wymiaru będzie przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw – bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłaszane przez prezesa GUS. Część zmienna wynagrodzeń będzie uzależniona m.in. od realizacji celów danej spółki, takich jak np. osiągnięcie albo zmiana wielkości produkcji albo sprzedaży, zmniejszenie strat, obniżenie kosztów zarządu lub prowadzonej działalności; realizacja strategii lub planu restrukturyzacji. W ustawie jest też uregulowana zasada wypłacania odpraw: nie będą mogły być wyższe niż trzykrotność części stałej wynagrodzenia i to pod warunkiem pełnienia funkcji przez co najmniej dwanaście miesięcy. Z kolei odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji będą mogły być wypłacane maksymalnie przez pół roku i tylko w przypadku pełnienia funkcji przez członka zarządu przez okres co najmniej trzech miesięcy. Nie będzie możliwe zawarcie umowy o zakazie konkurencji po rozwiązaniu lub wypowiedzeniu umowy stanowiącej podstawę pełnienia funkcji członka zarządu. W razie niewykonania lub nienależytego wykonania umowy o zakazie konkurencji, członek zarządu będzie zobowiązany do zapłaty kary umownej na rzecz spółki, nie niższej niż wysokość odszkodowania przysługującego za cały okres zakazu konkurencji. Ustawa określa też wysokość wynagrodzenia likwidatorów spółek – wyniesie ono połowę wynagrodzenia zasadniczego członka zarządu. Za zakończenie procesu likwidacji spółki zgodnie z harmonogramem osobom tym ma przysługiwać premia. Ustawa będzie teraz przedmiotem prac Senatu.

KKB_3250.view

Sejm uchwalił również nowelizację ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw Jej celem jest usunięcie barier administracyjnych i prawnych w procesie inżynieryjno-budowlanym, które blokują rozwój sieci szerokopasmowych. Nowe przepisy mają przyspieszyć i obniżyć koszty realizacji szybkich sieci telekomunikacyjnych. Nowelizacja wdraża dyrektywę nr 2014/61/UE w sprawie środków mających na celu zmniejszenie kosztów realizacji szybkich sieci łączności elektronicznej. Ma też przybliżyć Polskę do osiągnięcia celów przyjętych w Narodowym Planie Szerokopasmowym i Europejskiej Agendzie Cyfrowej. Zlikwidowanie barier inwestycyjnych i obniżenie kosztów budowy sieci szerokopasmowych będzie możliwe przez intensywniejsze wykorzystanie istniejącej infrastruktury technicznej, lepszą współpracę w zakresie planowania prac inżynieryjno-budowlanych oraz usunięcie przeszkód w dostępie przedsiębiorców telekomunikacyjnych do budynków i infrastruktury w budynkach. Nowelizacja ułatwi budowę sieci szerokopasmowych, w tym realizowanych z Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa (do wykorzystania jest ponad 1 mld euro). W nowelizacji rozszerzono m.in. krąg podmiotów dysponujących infrastrukturą techniczną, zobowiązanych do jej udostępniania przedsiębiorcom telekomunikacyjnym, którzy wykorzystają ją do budowy szybkich sieci telekomunikacyjnych. Po zmianach będą do tego zobowiązani np. zarządzający terenami kolejowymi (obecnie obowiązek taki mają już przedsiębiorstwa energetyczne i wodno-kanalizacyjne). Ustawa wprowadza także obowiązkową jawność części danych zbieranych w ramach inwentaryzacji przeprowadzanej corocznie przez Urząd Komunikacji Elektronicznej. Dotyczy to m.in. danych o podmiocie posiadającym infrastrukturę lub świadczącym usługi dostępu do szerokopasmowego internetu w danej lokalizacji oraz informacji o tej lokalizacji. Wprowadzono też obowiązek wyposażania m.in. budynku mieszkalnego wielorodzinnego lub budynku użyteczności publicznej w instalację telekomunikacyjną, jeżeli nie jest on w nią wyposażony, a jest poddawany przebudowie, nadbudowie lub rozbudowie. Ponadto, zgodnie z nowelizacją, prezes UKE będzie mógł określić w decyzji tzw. ramowe warunki dostępu do nieruchomości w celu zapewnienia telekomunikacji oraz umieszczenia na niej obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej. W nowelizacji przewidziano m.in. również obowiązek koordynacji robót budowlanych. Przedsiębiorca telekomunikacyjny będzie mógł budować szybką sieć telekomunikacyjną w tym samym czasie i miejscu co inny podmiot realizujący własną inwestycję ze środków publicznych. Ponadto skrócono termin na wydanie decyzji o lokalizacji w pasie drogowym infrastruktury telekomunikacyjnej z 65 do 45 dni.  Wprowadzono także nowe zasady ponoszenia kosztów przełożenia infrastruktury telekomunikacyjnej, jeżeli droga poddawana jest przebudowie lub remontowi, a nie upłynęły 4 lata od wydania decyzji o lokalizacji. Nowelizacja przewiduje też obowiązek udostępniania kanałów technologicznych w decyzji administracyjnej, a nie na podstawie umowy dzierżawy lub najmu. Prace nad nowelizacją będą kontynuowane w Senacie.
Sejm uchwalił zmiany w nowelizacji ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw z 9 października 2015 r. Ustawa wydłuża z 6 do 18 miesięcy termin dla Prezesa NFZ na dostosowanie systemu monitorowania programów lekowych do programów lekowych. Ma to umożliwić odpowiednie wdrożenie systemu oraz uzyskanie jego pełnej funkcjonalności. Nowelizacja ma też związek z faktem, że przepis ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, zgodnie z którym jednym z warunków rozliczenia kosztów programu lekowego jest prawidłowe i terminowe przekazanie NFZ danych za pośrednictwem wspomnianego systemu monitorowania programów lekowych, wchodzi w życie 1 lipca 2017 r., w związku z czym wydłużenie terminu na dostosowanie systemu ma umożliwić skorelowanie przepisów w tym zakresie. Ustawa umożliwia także wprowadzenie zmian w obowiązującym do 1 stycznia 2018 r. rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 28 października 2015 r. w sprawie recept wystawianych przez pielęgniarki i położne. Ma to zapewnić właściwe wykonywanie przepisów dotyczących uprawnień pielęgniarek i położnych do czasu przygotowania docelowego rozporządzenia wydanego na podstawie ustawy Prawo farmaceutyczne. Nowelizacja będzie teraz przedmiotem prac Senatu.

Izba podjęła uchwałę w sprawie ustanowienia 21 czerwca Dniem Przedsiębiorcy. Jest to wyraz uznania Sejmu dla pracy przedsiębiorców i faktu, że ich działalność jest ważnym czynnikiem rozwoju gospodarczego i dobrobytu społeczeństwa. Uchwała ma się też przyczynić do promowania pozytywnego wizerunku przedsiębiorcy w otoczeniu społecznym.

W drugiej z podjętych uchwał posłowie zdecydowali o zmianach w Regulaminie Sejmu. Nowelizacja dotyczy procedury powoływania prezesa oraz członków kolegium IPN oraz zasad uchylania immunitetu m.in. Rzecznikowi Praw Obywatelskich. Ustawa o IPN, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2016 r. rozstrzyga, że Prezesa IPN powołuje i odwołuje Sejm za zgodą Senatu, na wniosek Kolegium Instytutu, które zgłasza kandydata spoza swego grona. Posłowie doprecyzowali, że Sejm będzie to czynił zwykłą większością głosów. Taką samą większością ma być powoływanych 5 członków Kolegium IPN. Wniosek w sprawie ich wyboru będzie mógł zgłosić Marszałek Sejmu lub grupa co najmniej 35 posłów. W zakresie procedur immunitetowych podjęta dzisiaj uchwała przekształca Komisję Regulaminową i Spraw Poselskich w Komisję Regulaminową, Spraw Poselskich i Immunitetowych. Do zadań tego organu ma należeć także rozpatrywanie wniosków o wyrażenie zgody na pociągnięcie do odpowiedzialności za przestępstwo lub wykroczenie albo aresztowanie bądź zatrzymanie osób pełniących funkcję Rzecznika Praw Dziecka, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Dziecka, Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych oraz Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

Sejm zdecydował ponadto o przyjęciu przedstawionej 8 czerwca 2016 r. przez Prezes Rady Ministrów Beatę Szydło informacji na temat sytuacji w Instytucie „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka”.

Posłowie pytali też przedstawicieli rządu m.in. o potrzeby pożyczkowe państwa w 2016 r. oraz planowanie przez samorządy innych zajęć obowiązkowych dla nauczycieli po likwidacji tzw. „godzin karcianych”. Posłowie wysłuchali także informacji bieżącej w sprawie funkcjonowania ustawy o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw.

Izba przeprowadziła pierwsze czytania trzech propozycji zmian dotyczących Trybunału Konstytucyjnego: obywatelskiej i dwóch poselskich.

KKB_3250.view

Obywatelski projekt ustawy o Trybunale Konstytucyjnym (druk nr 550) zakłada przywrócenie pierwotnego brzmienia  ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. poz. 1064) – z pewnymi zmianami. Projekt określa siedzibę, organizację i tryb postępowania przed TK. Zawiera także regulacje dotyczące przepisów ogólnych, organów TK, sędziów TK, zasad ogólnych  postępowania przed TK, wstępnej kontroli wniosków, pytań prawnych i skarg, rozpraw i posiedzeń, orzeczeń TK, postępowań w sprawie zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych, w sprawie rozstrzygnięcia sporu kompetencyjnego oraz w sprawie stwierdzenia przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta RP. Proponowana ustawa zawiera też reguły stanowienia przez Zgromadzenie Ogólne TK, powołania i kadencji Prezesa TK, wyboru sędziów TK, kary dyscyplinarne i zakres spraw rozpatrywanych przez TK w pełnym składzie. Projekt zakłada m.in. wybór sędziego TK przez Sejm większością 2/3 głosów, a nie zwykłą większością jak obecnie. Zaproponowano też rozszerzenie kręgu podmiotów uprawnionych do zgłaszania kandydatów na sędziów TK. Prawo to przysługiwałoby Prezydium Sejmu, grupie co najmniej 50 posłów, Prezydentowi RP, Krajowej Radzie Sądownictwa, Zgromadzeniu Ogólnemu Sędziów Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego. Projekt przewiduje też, że sędzia TK ma pełnić swoje obowiązki do czasu przystąpienia do nich przez swojego następcę. W projekcie zaproponowano także m.in., aby kadencja Prezesa i Wiceprezesa TK trwała 6 lat. Projektowana ustawa zakłada również, że sędziowie TK mają składać ślubowanie przed Marszałkiem Sejmu, a nie Prezydentem RP. Ślubowanie byłoby składane na posiedzeniu Sejmu, na którym nowy sędzia został wybrany. Ponadto, projekt pozostawia bez zmian – w stosunku do ustawy z czerwca zeszłego roku – składy orzekające i zasady orzekania przez TK. Zaproponowano, aby składy orzekające były następujące: pełny (minimum 9 sędziów), pięcio- oraz trzyosobowy, a wyroki zapadały zwykłą większością głosów. Projekt uzasadnił przedstawiciel Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej Jarosław Marciniak. Projekt trafił do dalszych prac w Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka.

Poselska propozycja nowej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym wniesiona przez grupę posłów Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość (druk nr 558) w sposób całościowy reguluje organizację Trybunału Konstytucyjnego oraz tryb postępowania przed tym organem. Projektowane rozwiązania mają wejść w życie po upływie 14 dnia od ogłoszenia w Dzienniku Ustaw. Zastąpią obecnie obowiązującą regulację z 25 czerwca 2015 r. Argumentem na rzecz przyjęcia proponowanych rozwiązań są w ocenie wnioskodawców liczne problemy prawne związane z ustawą z 2015 r., sygnalizowane przez podmioty krajowe i międzynarodowe zainteresowane utrzymaniem ładu konstytucyjnego. Zgodnie z uzasadnieniem, fundamentem projektu jest tekst ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, która przez wiele lat, aż do jej uchylenia w 2015 r., zapewniała temu organowi sprawne funkcjonowanie i właściwe wypełnianie jego kompetencji. Wnioskodawcy podkreślają, że w stosunku do ustawy z 1997 r. proponowany projekt wprowadza zaledwie kilka istotnych zmian w około 7 artykułach oraz kilkanaście dostosowań z nich wynikających. Nowe rozwiązania mają usprawnić procedowanie oraz podnieść rangę i legitymizację orzeczeń Trybunału. Projekt przewiduje, że Trybunał będzie mógł orzekać w pełnym składzie, w składzie siedmiu sędziów i w składzie trzech sędziów. Rozpoznanie sprawy w pełnym składzie ma wymagać udziału co najmniej 11 sędziów. Zgodnie z projektem skład ten ma być właściwy w rozpatrywaniu spraw z wniosku prezydenta o stwierdzenie zgodności ustawy z konstytucją przed jej podpisaniem oraz w sprawie zgodności z ustawą zasadniczą ustawy o Trybunale konstytucyjnym. W pełnym składzie mają być też procedowane spory kompetencyjne między centralnymi konstytucyjnymi organami państwa, sprawy o stwierdzenie przeszkody w sprawowaniu urzędu przez prezydenta i powierzeniu Marszałkowi Sejmu tymczasowego wykonywania obowiązków prezydenta, zgodności z konstytucją celów lub działalności partii politycznych. W pełnym składzie będą też rozpatrywane sprawy o szczególnej zawiłości. Inicjatywa w tej sprawie będzie należeć do prezesa Trybunału. Z odpowiednim wnioskiem będzie mógł także wystąpić prezydent, Prokurator Generalny, trzech sędziów Trybunału lub skład orzekający wyznaczony do danej sprawy. Z kolei w składzie siedmiu sędziów ma być oceniana zgodność ustaw albo ratyfikowanych umów międzynarodowych z konstytucją oraz ustaw z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody ustawowej. Ostatni z przewidzianych w projekcie składów orzekających – trzech sędziów – ma mieć kompetencję do oceniania m.in. zgodności innych aktów normatywnych z konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami. Orzeczenia mają co do zasady zapadać zwykłą większością głosów. W przypadku części spraw rozstrzyganych w pełnym składzie wymagana ma być większość 2/3 głosów. Projekt przewiduje, że sędzia po złożeniu ślubowania wobec prezydenta ma stawiać się w Trybunale w celu podjęcia obowiązków, a prezes TK będzie przydzielał mu sprawy i stwarzał warunki umożliwiające wypełnianie obowiązków sędziego. Zgodnie z propozycją wnioskodawców, terminy rozpraw mają być wyznaczane według kolejności wpływu spraw do Trybunału. Zasada ta ma nie dotyczyć m.in. wniosków w sprawie zgodności ustaw przed ich podpisaniem i umów międzynarodowych przed ich ratyfikacją z konstytucją. Nie obejmie także wniosków o zbadanie konstytucyjności ustawy budżetowej oraz ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Bez względu na kolejność wpływu mają być też rozpatrywane wnioski o stwierdzenie przeszkody w sprawowaniu urzędu przez prezydenta oraz powierzenia Marszałkowi Sejmu wykonywania obowiązków głowy państwa oraz spory kompetencyjne między centralnymi konstytucyjnymi organami państwa. Ponadto termin rozprawy będzie wyznaczany z pominięciem kolejności wpływu na wniosek prezydenta. W imieniu wnioskodawców projekt uzasadnił poseł Stanisław Piotrowicz. W dyskusji został zgłoszony wniosek o odrzucenie projektu – Izba rozstrzygnie go w głosowaniu.

Projekt z druku 569 autorstwa grupy posłów Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego w odróżnieniu od dwóch pozostałych – jest propozycją nowelizacji obowiązującej ustawy z 25 czerwca 2015 r. Wnioskodawcy proponują podniesienie do 2/3 większości, jaką Sejm wybiera sędziów Trybunału. Ma ona zapewnić konieczność współdziałania różnych opcji politycznych na etapie zgłaszania kandydatów. Projekt zawiera też propozycję, by sześciu sędziów – trzech wybranych przez Sejm poprzedniej kadencji 8 października 2015 r., od których prezydent nie odebrał ślubowania oraz trzech sędziów wybranych w obecnej kadencji 2 grudnia ub.r. Posłowie chcą ponadto, by skład sędziów TK, którzy zajmą się daną sprawą, w tym przewodniczący składu i sędzia sprawozdawca, byli wybierani spośród wszystkich sędziów, według kolejności alfabetycznej, z uwzględnieniem rodzaju, liczby oraz kolejności wpływu spraw do Trybunału. Projekt zaprezentował poseł Władysław Kosiniak-Kamysz. Ponieważ w dyskusji został zgłoszony wniosek o zakończenie prac nad projektem na etapie pierwszego czytania, o jego dalszych losach Sejm zdecyduje w bloku głosowań.

Sejm przeprowadził pierwsze czytanie poselskiego projektu nowelizacji Kodeksu pracy (druk nr 524). Projekt wydłuża do 30 dni termin na wniesienie odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę. Obecnie pracownik może odwołać się do sądu pracy w terminie 7 dni od doręczenia mu pisma wypowiadającego umowę o pracę. Ponadto wnioskodawcy zaproponowali wydłużenie – także do 30 dni – terminów na żądanie przywrócenia do pracy lub odszkodowania, bądź nawiązania umowy o pracę. W tych przypadkach – zgodnie z aktualnymi przepisami – termin na wniesienie powództwa wynosi 14 dni od otrzymania stosownych zawiadomień lub od wygaśnięcia umowy o pracę. Projekt wpłynął do Sejmu z inicjatywy grupy posłów KP Nowoczesna. Jego uzasadnienie przedstawiła posłanka Joanna Augustynowska. Projekt trafił do dalszych prac w Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach.

Posłowie zajęli się też w pierwszym czytaniu obywatelskim projektem nowelizacji ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (druk nr 461). Jego celem jest przywrócenie uprawnień do deputatu byłym pracownikom kopalni lub zakładów górniczych posiadającym do niego prawo na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, którym to uprawnienie zostało zabrane lub zawieszone przez zarządy spółek węglowych i przedsiębiorstw górniczych. Projektodawca proponuje jednocześnie zniesienie ograniczenia czasowego wypłacania: ekwiwalentu pieniężnego, deputatu oraz tzw. renty wyrównawczej, a także finansowania m.in. naprawiania szkód górniczych z dotacji budżetowej. Zgodnie z obowiązującą ustawą, 1 stycznia 2016 r. deputaty węglowe zostały zlikwidowane, a pozostałe świadczenia i wydatki mają być finansowane z dotacji budżetowej do końca 2027 r. W imieniu wnioskodawców projekt uzasadnił przedstawiciel Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej Wacław Czerkawski. Sejm skierował projekt do dalszych prac w Komisji do Spraw Energii i Skarbu Państwa.

Izba przeprowadziła też drugie czytanie poselskiego projektu nowelizacji ustawy z 16 grudnia 2015 r. o zmianie ustawy o administracji podatkowej oraz ustawy o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (pierwotny druk nr 563). Zmienia on datę wejścia w życie z 1 lipca 2016 r. na 1 stycznia 2017 r. uchwalonej 16 grudnia 2015 r. nowelizacji ustawy o administracji podatkowej, Ordynacji podatkowej oraz niektórych innych ustaw. Zmiana ma na celu umożliwienie lepszego przygotowania administracji skarbowej do nowych zadań, a tym samym poprawa funkcjonowania administracji podatkowej oraz stworzenie podatnikom jak najlepszych warunków do wypełniania obowiązków podatkowych. Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych przedstawił poseł Sylwester Tułajew. W związku ze zgłoszoną poprawką projekt trafił ponownie do Komisji Finansów Publicznych w celu jej zaopiniowania.

Izba przeprowadziła drugie czytanie rządowego projektu nowelizacji ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw. Projekt ma usprawnić funkcjonowanie samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, zoptymalizować koszty ich działalności, a w konsekwencji zwiększyć dostępność obywateli do usług medycznych. W praktyce większy nacisk zostanie położony na poprawę funkcjonowania publicznej służby zdrowia i bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów. Projekt zakłada, że w przypadku wystąpienia ujemnego wyniku finansowego w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej ma on pokryć stratę netto we własnym zakresie, tj. przez zmniejszenie funduszu zakładu, a jeśli ten fundusz nie wystarczy na pokrycie całej straty, to wtedy podmiot tworzący będzie zobowiązany do pokrycia pozostałej części, jednak nie więcej niż do wysokości wynikającej z sumy straty netto i kosztów amortyzacji. Gdy SP ZOZ nie będzie w stanie samodzielnie pokryć straty netto, to możliwa będzie jego likwidacja. Przewidziano zakaz zbywania podmiotom prywatnym akcji lub udziałów w spółkach kapitałowych z udziałem Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego (jst), jeśli miałyby one utracić pakiet większościowy, czyli kontrolę nad podmiotami leczniczymi. Umożliwi to zahamowanie niekontrolowanego przez państwo procesu zbywania udziałów i akcji w tych spółkach. Na kierownika samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej nałożono obowiązek sporządzania raportu o sytuacji ekonomiczno-finansowej SP ZOZ. Będzie on przekazywany podmiotowi tworzącemu do końca maja każdego roku. Przewidziano też odejście od obowiązkowego posiadania przez podmiot medyczny umowy ubezpieczenia od zdarzeń medycznych, gdyż takie polisy są bardzo drogie, przez co obciążają budżety placówek medycznych. Jak podkreśla rząd, nie zwalnia to jednak podmiotu leczniczego od odpowiedzialności z tytułu zdarzenia medycznego, ponieważ podmiot medyczny zawsze wstępuje w rolę ubezpieczyciela w przypadku braku takiego ubezpieczenia (ustawa o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta). Zaproponowano też możliwość kupowania świadczeń opieki zdrowotnej przez samorząd terytorialny u podmiotów, dla których jest on organem tworzącym. W praktyce oznacza to, że samorząd będzie mógł kupować dodatkowe świadczenia dla swoich mieszkańców, na takich samych zasadach jak NFZ kontraktuje je dla wszystkich ubezpieczonych. Aby nie doszło do podwójnego finansowania tych samych świadczeń – przez NFZ i samorząd – dopuszczono finansowanie przez jst jedynie tzw. nadlimitów. Sfinansowanie świadczeń ponad kwotę gwarantowaną przez NFZ nie naruszy zasady równego dostępu do usług medycznych. Jednocześnie podmiot leczniczy, który zawarł umowę z samorządem będzie musiał informować o tym NFZ. Rozwiązanie to nie jest obowiązkowe – nie będzie nowym zadaniem dla samorządu, zatem nie wymaga dodatkowych środków finansowych. Zaproponowano, aby podmiot tworzący mógł przekazać prowadzony przez siebie SP ZOZ innemu samorządowi lub publicznej uczelni medycznej. Rozwiązanie to pozwoli na bardziej racjonalne wykorzystywanie potencjału ochrony zdrowia, a także efektywne zarządzanie posiadanymi zasobami kadrowymi i infrastrukturalnymi. Projekt dopuszcza tworzenie SP ZOZ-ów przez Skarb Państwa reprezentowany przez ministra, centralny organ administracji rządowej albo wojewodę, jst oraz publiczną uczelnię medyczną. Pierwsze czytanie projektu odbyło się na posiedzeniu Sejmu. Projekt trafił do dalszych prac w Komisji Zdrowia, która w przyjętym sprawozdaniu wprowadziła do niego poprawki redakcyjne. Sprawozdanie komisji przedstawił poseł Tomasz Latos. W związku ze zgłoszonymi w drugim czytaniu poprawkami projekt trafił ponownie do Komisji Zdrowia w celu ich zaopiniowania.

Posłowie rozpoczęli prace nad poselskim projektem ustawy o Radzie Mediów Narodowych oraz o zmianie niektórych ustaw (druk nr 592). Projekt przewiduje utworzenie Rady Mediów Narodowych (RMN) jako kadencyjnego, w pełni niezależnego od władzy wykonawczej i politycznie pluralistycznego gremium, które będzie dokonywać czynności prawnych dotyczących ustroju i składu osobowego jednostek publicznej radiofonii i telewizji oraz Polskiej Agencji Prasowej. Mają być one dokonywane z uwzględnieniem konieczności rzetelnego wypełniania przez nie ich ustawowych zadań oraz ochronę ich samodzielności redakcyjnej i niezależności od władzy wykonawczej pod względem treści i formy przekazów. Projekt przyznaje Radzie Mediów Narodowych kompetencję do wykonywania określonych czynności, które grudniowa ustawa epizodyczna, czyli nowelizacja ustawy o radiofonii i telewizji z 30 grudnia 2015 r. tymczasowo przyznała Ministrowi Skarbu Państwa. Chodzi przede wszystkim o powoływanie członków zarządów i rad nadzorczych TVP i Polskiego Radia. Jednocześnie wnioskodawcy proponują, by szef resortu skarbu państwa reprezentował Skarb Państwa w walnych zgromadzeniach 20 spółek objętych projektowaną regulacją, do czasu ich ustawowego przekształcenia w niekorporacyjne państwowe osoby prawne i utworzenia Funduszu Mediów Narodowych. Projektowaną regulacją ma być także objęta Polska Agencja Prasowa jako przyszły element systemu instytucji mediów narodowych. RMN ma liczyć 5 członków, powoływanych na sześcioletnią kadencję. Osoby te ma obejmować zakaz łączenia członkostwa w Radzie z zatrudnieniem w sferze władzy wykonawczej – ma to gwarantować członkom tego gremium niezależność personalną i programową. Projekt gwarantuje klubom opozycyjnym udział w pracach tego gremium: trzech członków Rady ma powoływać większość sejmowa, a pozostałe dwie osoby powoływać ma prezydent spośród kandydatów przedstawionych przez największe kluby opozycyjne zasiadające w parlamencie. W projekcie jest też propozycja zmniejszenia z pięciu do trzech liczby członków Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji oraz rezygnację z powoływania wiceprzewodniczącego KRRiT. Projekt przewiduje ponadto, że Rada Mediów Narodowych ma do 31 marca przedstawiać Sejmowi, Senatowi, prezydentowi, premierowi, KRRiT oraz do informacji publicznej pisemną informację o działalności w poprzednim roku. Projektowane rozwiązania mają wejść w życie 1 lipca 2016 r. W imieniu wnioskodawców – grupy posłów Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość – projekt uzasadniła posłanka Elżbieta Kruk. W dyskusji został zgłoszony wniosek o odrzucenie projektu w pierwszym czytaniu. O jego dalszych losach posłowie zdecydują w bloku głosowań.

Na zakończenie dzisiejszych obrad Sejm zapoznał się ze stanowiskami komisji sejmowych do senackich propozycji zmian w pięciu ustawach.

Posłowie rozpatrzyli stanowisko Senatu w sprawie nowelizacji ustawy o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych oraz niektórych innych ustaw (pierwotny druk nr 385). Celem nowych przepisów jest poprawa funkcjonowania oraz zwiększenie przejrzystości systemu ochrony oraz rejestracji oznaczeń geograficznych produktów rolnych i środków spożywczych. W nowelizacji wzmocniony został system kontroli i nadzoru nad prawidłowym stosowaniem nazw produktów zarejestrowanych jako: chronione nazwy pochodzenia, chronione oznaczenia geograficzne i gwarantowane tradycyjne specjalności. Wskazano także zasady stosowania określenia jakościowego „produkt górski”. Zmiany dotyczą uszczelnienia systemu nadzoru nad jednostkami certyfikującymi upoważnionymi do kontrolowania oraz wydawania i cofania certyfikatów zgodności. Określono także czyny, za które będą nakładane kary pieniężne m.in. na jednostki certyfikujące. Głównego Inspektora Jakości Artykułów Rolno-Spożywczych zobowiązano do publikowania informacji statystycznych o producentach produktów zarejestrowanych jako chronione nazwy pochodzenia, chronione oznaczenia geograficzne i gwarantowane tradycyjne specjalności. Główny Inspektor będzie także miał obowiązek publikowania na swojej stronie internetowej wykazu producentów mających ważne świadectwo jakości lub ważny certyfikat zgodności. Ma to zapewnić konsumentom łatwiejszy dostęp do informacji o producentach. Nowelizacja wdraża zmiany wynikające z wejścia w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych. Wprowadza także zmiany, które wynikają z dotychczasowej praktyki stosowania obecnych regulacji. Senat wprowadził do nowelizacji poprawki o charakterze uzupełniającym, korygującym i doprecyzowującym, m.in. w zakresie sankcji za ponowne użycie nazwy zarejestrowanej jako chroniona nazwa pochodzenia, chronione oznaczenie geograficzne lub gwarantowana tradycyjna specjalność do produktu rolnego lub środka spożywczego niezgodnego ze specyfikacją. Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zaopiniowała pozytywnie wszystkie poprawki Senatu. Sprawozdanie przedstawił poseł Zbigniew Dolata.

Parlamentarzyści omówili też senackie propozycje zmian w nowelizacji ustawy o wyścigach konnych (pierwotny druk nr 356), dotyczącej organizacji Rady Polskiego Klubu Wyścigów Konnych oraz tryb powoływania i odwoływania Prezesa Klubu. Zgodnie z nowelizacją Rada PKWK ma liczyć 9 członków powoływanych i odwoływanych przez szefa resortu rolnictwa. 6 z nich będzie powoływanych spośród kandydatów przedstawionych przez organizatorów wyścigów konnych, organizacje zrzeszające hodowców koni ras dopuszczonych do udziału w wyścigach oraz organizacje zrzeszające właścicieli koni ras dopuszczonych do udziału w nich, lub spośród osób, które zgłosiły indywidualnie swoją kandydaturę na członka Rady, będących w ciągu 5 lat poprzedzających zgłoszenie hodowcami lub właścicielami co najmniej 5 koni ras dopuszczonych do udziału w wyścigach konnych. 2 członków będzie powoływanych spośród kandydatów przedstawionych przez organizacje zrzeszające trenerów lub organizacje zrzeszające jeźdźców, natomiast 1 członek będzie przedstawicielem ministra rolnictwa. Kadencja będzie trwać, tak jak dotychczas, 4 lata. Nowelizacja przewiduje też m.in., że Rada PKWK będzie wybierała ze swojego składu przewodniczącego oraz nie więcej niż dwóch zastępców. Z kolei Prezes PKWK będzie powoływany i odwoływany przez ministra rolnictwa po zasięgnięciu opinii Rady. Pierwsza z zaproponowanych przez Senat zmian zakłada, że w sprawach związanych z powołaniem oraz odwołaniem przewodniczącego Rady oraz Prezesa Polskiego Klubu Wyścigów Konnych kworum wymagane do podjęcia uchwały byłoby podniesione do 7 członków. W brzmieniu nowelizacji przyjętej przez Sejm wszystkie uchwały Rady są podejmowane zwykłą większością głosów w obecności co najmniej 5 jej członków. Kolejna z senackich poprawek dotyczy rozliczania delegacji. Senat proponuje by członkowie Rady otrzymywali zwrot całości kosztów przejazdów samochodem osobowym związanych z uczestnictwem w posiedzeniach Rady, a nie – jak zaproponował Sejm w ustawie – tylko ich jednej trzeciej. Ponadto Senat proponuje, by za zgodą ministra rolnictwa Prezes Klubu miał możliwość zatrudnienia u innego pracodawcy. Dzięki temu mógłby pracować m.in. w sferze dydaktycznej lub naukowej. Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi przedstawił poseł Ryszard Bartosik. Komisja rekomenduje przyjęcie wszystkich poprawek Senatu.

W drugim dniu obecnego posiedzenia Sejmu posłowie zajęli się też poprawkami Senatu do nowelizacji ustawy o gwarantowanych przez Skarb państwa ubezpieczeniach eksportowych oraz niektórych innych ustaw (pierwotny druk nr 405). Nowelizacja ma ułatwić realizację „Planu na rzecz odpowiedzialnego rozwoju”, który został przyjęty uchwałą nr 14/2016 Rady Ministrów z 16 lutego 2016 r. W uchwale wskazano m.in. główne przedsięwzięcia, które będą realizowane przez ministra rozwoju we współpracy z właściwymi ministrami w ramach Planu. Przewidziana w „Planie na rzecz odpowiedzialnego rozwoju” integracja istniejących instytucji wspierania rozwoju wymaga zmian prawnych dotyczących ich funkcjonowania. Na bazie zintegrowanych instytucji ma powstać Grupa Polski Fundusz Rozwoju SA. Zgodnie z nowelizacją, minister właściwy do spraw gospodarki, którym jest obecnie minister rozwoju, ma sprawować nadzór m.in. nad: Korporacją Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych SA, niektórymi spółkami Skarbu Państwa zajmującymi się wspieraniem rozwoju gospodarki (m.in. nad Agencją Rozwoju Przemysłu S.A., Polską Agencją Informacji i Inwestycji Zagranicznych S.A., Powszechną Kasą Oszczędności Bank Polski S.A) oraz Urzędem Zamówień Publicznych. Nadzór nad Bankiem Gospodarstwa Krajowego zostanie także przekazany ministrowi właściwemu ds. gospodarki. Przewodniczącego i członków Rady Nadzorczej BGK będzie powoływał i odwoływał prezes Rady Ministrów na wniosek ministra rozwoju, a członków poszczególnych ministrów na wniosek szefów resortów, których przedstawiciele wchodzą w skład rady. Przewidziane w nowelizacji zmiany kompetencyjne w administracji publicznej mają przyczynić się do rozwoju procesów gospodarczych kraju oraz usprawnienia sfery działania zamówień publicznych. Poprawki Senatu do nowelizacji mają głównie charakter doprecyzowujący. Jedna z nich zakłada, że członek rady nadzorczej Banku Gospodarstwa Krajowego nie może być członkiem zarządu tej instytucji finansowej. Sprawozdanie Komisji: Finansów Publicznych oraz Gospodarki i Rozwoju przedstawił poseł Wojciech Zubowski. Wszystkie senackie poprawki zyskały pozytywną rekomendację komisji.

Dziś także Sejm pracował nad poprawkami Senatu do ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji. Wprowadza ona nowe rozwiązania dotyczące m.in. składek wpłacanych przez banki, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe i firmy inwestycyjne do Bankowego Funduszu Gwarancyjnego. Wykonuje dyrektywę unijną 2014/59/UE z 15 maja 2014 r., ustanawiającą ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (BRRD). Ustawa wdraża też dyrektywę 2014/49/UE z 16 kwietnia 2014 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów (DGSD). Zgodnie z ustawą, organem ds. przymusowej restrukturyzacji w Polsce będzie Bankowy Fundusz Gwarancyjny (BFG). Ustawa reguluje szczegółowo przebieg procesu przymusowej restrukturyzacji, w tym zasady współpracy BFG z Komisją Nadzoru Finansowego (KNF), Ministrem Finansów i Narodowym Bankiem Polskim oraz analogicznymi organami z innych państw w przypadku postępowania wobec grup bankowych. Dotychczasowe kompetencje BFG i KNF zostały rozszerzone o te związane m.in. z procesem przygotowania i prowadzenia przymusowej restrukturyzacji. W myśl ustawy, pobierana dotychczas od banków opłata ostrożnościowa, zasilająca fundusz stabilizacyjny, zostanie zlikwidowana i zastąpiona składką na fundusz przymusowej restrukturyzacji banków. Banki krajowe, oddziały banków zagranicznych oraz SKOK-i będą wnosiły składki na finansowanie systemu gwarantowania depozytów oraz finansowanie przymusowej restrukturyzacji. Składki na finansowanie przymusowej restrukturyzacji będą też wpłacać firmy inwestycyjne. Ustawa reguluje także minimalne i docelowe poziomy środków systemu gwarantowania depozytów oraz środków na finansowanie przymusowej restrukturyzacji. Dotyczy również terminów na osiągnięcie tych poziomów. Senat wprowadził do ustawy szereg poprawek. Dotyczą one m.in. zmniejszenia o połowę wysokości kapitału założycielskiego banku zrzeszającego banki spółdzielcze. Ponadto, Izba druga zaproponowała np. poprawkę ograniczającą skład Rady BFG, pozostawiając w niej jedynie przedstawicieli instytucji publicznych. Sejmowa Komisja Finansów Publicznych wnosi o przyjęcie wszystkich poprawek. Sprawozdanie komisji zaprezentował poseł Tadeusz Cymański.

Izba rozpatrzyła stanowisko Senatu w sprawie ustawy o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług, wdrażającą  dyrektywę 2014/67/UE, której celem jest lepsza ochrona praw pracowników delegowanych w ramach świadczenia usług. Chodzi o zwiększenie efektywności egzekwowania minimalnych warunków zatrudnienia w państwie członkowskim, w którym usługa ma być świadczona. Dyrektywa powinna wyeliminować obchodzenie przepisów dotyczących delegowania pracowników, z poszanowaniem zasady swobody świadczenia usług. W ustawie określono zasady: ochrony pracowników delegowanych z Polski i do naszego kraju, kontroli przestrzegania przepisów o delegowaniu pracowników, współpracy Państwowej Inspekcji Pracy (PIP) z organami innych państw członkowskich, transgranicznego egzekwowania administracyjnych kar pieniężnych lub grzywien administracyjnych. Nowe regulacje określają warunki zatrudniania pracowników delegowanych do pracy w Polsce. Pracodawca delegujący pracownika do naszego kraju będzie musiał zapewnić mu warunki zatrudnienia w sposób wskazany w ustawie. Dotyczą one m.in. norm i wymiaru czasu pracy oraz urlopu wypoczynkowego, minimalnego wynagrodzenia za pracę, bezpieczeństwa i higieny pracy. Określono także obowiązki pracodawcy delegującego pracownika do Polski. Pracodawca będzie musiał wyznaczyć osobę upoważnioną do kontaktów z PIP oraz do przesyłania i otrzymywania dokumentów. Ustawa określa także zadania PIP związane z delegowaniem pracowników w ramach świadczenia usług. Będzie ona prowadzić i aktualizować – w języku polskim i co najmniej jednym innym języku oficjalnym UE – stronę internetową, na której będą opisane warunki zatrudnienia i przepisy prawne, które muszą być stosowane do pracowników delegowanych na terytorium Polski. PIP ma również współpracować z organami państw członkowskich, np. będzie informować o warunkach zatrudnienia pracowników delegowanych do Polski. Inspekcja ma też powiadamiać pracodawców delegujących pracowników z Polski o ewentualnych decyzjach w sprawie nałożenia na nich administracyjnych kar pieniężnych lub grzywien administracyjnych, a także wnioskach o egzekucję takich kar lub grzywien. PIP zobowiązano też do kontrolowania prawidłowości delegowania pracowników do Polski. W ustawie określono także listę naruszeń ustawy, za które przewidziano karę grzywny w wysokości od 1 tys. do 30 tys. zł.  Senat wprowadził do ustawy poprawki korygujące, porządkujące i językowe. Sejmowa Komisja Polityki Społecznej i Rodziny wnosi o przyjęcie senackich poprawek. Sprawozdanie komisji przedstawiła posłanka Bożena Borys-Szopa.

O tym, które z propozycji Senatu zostaną uwzględnione, zdecydują posłowie w bloku głosowań.

Tagged under

Warsaw

Banner 468 x 60 px