W PKN Orlen odbyła się w środę pierwsza tura negocjacji zarządu i związków zawodowych na temat tegorocznych podwyżek płac. W swych stanowiskach obie strony przedstawiły m.in. obligatoryjny wzrost wynagrodzeń. Rozmowy będą kontynuowane w lutym.
Negocjacje płacowe zarządu PKN Orlen i związków tej największej spółki paliwowej w kraju odbywają się w z początkiem każdego roku. Zgodnie z obowiązującym tam Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy (ZUZP), uzgodnienia w sprawie wzrostu wynagrodzeń dla pracowników w danym roku muszą zostać sfinalizowane zawsze do końca lutego.
– Pracodawca dostrzegł, iż kładziemy bardzo mocny nacisk na obligatoryjny wzrost wynagrodzeń. Satysfakcjonujące jest to, że ten wzrost obligatoryjny zaznaczył w swoich propozycjach, chociaż bardzo małymi kwotami. Te propozycje nie spełniają naszych oczekiwań – powiedział PAP przewodniczący Komisji Międzyzakładowej NSZZ Solidarność PKN Orlen Henryk Kleczkowski.
Jak dodał, kolejne trzy tury negocjacji płacowych zaplanowano w płockim koncernie na luty. „My chcielibyśmy jak najszybciej dojść w negocjacjach do konkretnych kwot, a nie czekać do końca lutego, czyli do terminu, który wyznacza ZUZP” – podkreślił Kleczkowski.
Biuro prasowe PKN Orlen zastrzegło wcześniej, że o szczegółach trwających tam tegorocznych negocjacji płacowych będzie mogło poinformować „po zakończeniu rozmów”.
W środowej, pierwszej turze negocjacji płacowych – którą poprzedziły wstępne rozmowy stron, mające charakter informacyjny – uczestniczyły m.in. trzy największe związki działające w płockim koncernie, oprócz Organizacji Międzyzakładowej NSZZ Solidarność PKN Orlen, także Międzyzakładowy Związek Zawodowy Pracowników Ruchu Ciągłego w Grupie Kapitałowej PKN Orlen oraz Międzyzakładowy Branżowy Związek Zawodowy w Grupie Kapitałowej PKN Orlen.
Związki te, jeszcze z początkiem stycznia, wysłały pismo do prezesa płockiego koncernu Wojciecha Jasińskiego, podkreślając, że „obligatoryjna podwyżka wynagrodzeń wszystkich pracowników jest niezbędnym czynnikiem ukształtowania systemu wynagrodzeń w tym roku”. Związkowcy przypomnieli wówczas, że w 2017 r. nie doszło tam do zawarcia porozumienia płacowego. Zaznaczyli też, iż rekordowe wyniki, jakie odnotowuje spółka „to zasługa pełnego zaangażowania pracowników, którzy coraz częściej obarczani są dodatkowymi zadaniami w ramach pełnionych obowiązków”.
Brak porozumienia płacowego w 2017 r. oznaczał, że zgodnie z ZUZP obowiązującym w PKN Orlen, pracodawca musiał wydać do 10 marca zarządzenie w sprawie wzrostu płac w spółce. W rezultacie tej decyzji, zgodnie z uchwałą zarządu płockiego koncernu, określono wówczas wysokość obligatoryjnych nagród w łącznej kwocie 4600 zł – w marcu 1200 zł i po 1700 zł w kwietniu i grudniu 2017 r. – oraz ustalono wysokość podwyżek uznaniowych do 1600 zł średnio na pracownika. W zarządzeniu nie zapisano wtedy podwyżek obligatoryjnych na 2017 r.
Podobnie, jak w ubiegłym roku, także w 2013 r. negocjacje płacowe ówczesnego zarządu i związków zawodowych PKN Orlen nie przyniosły porozumienia. W wydanym wtedy zarządzeniu wskaźnik wzrostu wynagrodzeń zasadniczych ustalono na 0 proc., a wysokość nagród indywidualnych, uzależnionych od oceny rocznej pracownika, na 1 tys. zł. Decyzję tę uzasadniono wtedy dbałością o zachowanie kondycji finansowej płockiego koncernu.
Z kolei w 2016 r. porozumienie płacowe między zarządem a związkami PKN Orlen zawarto w piątej z kolei turze negocjacji, w ostatnim możliwym wówczas terminie – z końcem lutego. Uzgodniono wówczas obligatoryjną podwyżkę wynagrodzenia dla wszystkich pracowników płockiego koncernu z wyrównaniem od 1 stycznia 2016 r. w wysokości 200 zł oraz podwyżkę uznaniową na jednego pracownika od 1 kwietnia 2016 r. w wysokości 100 zł. Wynegocjowano też dwie nagrody po 1500 zł – w marcu i grudniu 2016 r. dla każdego zatrudnionego w spółce.
